............................................................................................................................................................................................

XXVI Międzynarodowy Festiwal CHOPIN W BARWACH JESIENI Antonin 2007
7, 8, 13 - 16 września 2007

Stowarzyszenie "Wielkopolskie Centrum Chopinowskie - Antonin" w Ostrowie Wielkopolskim

............................................................................................................................................................................................

(Powrót)

............................KONCERT z DNIA 13 WRZEŚNIA, godz. 19:00, PROGRAM oraz WYKONAWCY..............................

Orkiestra Filharmonii Poznańskiej im. Tadeusza Szeligowskiego Orkiestra powstała z inicjatywy Tadeusza Szeligowskiego, poznańskiego kompozytora, pierwszego dyrektora Filharmonii Poznańskiej. Inauguracyjny koncert odbył się 10 listopada 1947 roku pod batutą jej pierwszego dyrygenta, Stanisława Wisłockiego. Orkiestrę prowadzili kolejno: Stanisław Wisłocki, Jerzy Katlewicz, Robert Satanowski, Witold Krzemieński, Zdzisław Szostak, Renard Czajkowski, Wojciech Rajski, Wojciech Michniewski, Andrzej Borejko, Mirosław Jacek Błaszczyk, José Maria Florencio, Grzegorz Nowak.         Z zespołem występowali dyrygenci tej miary, co: Hermann Abendroth, Roberto Benzi, Walerian Bierdiajew, Henryk Czyż, János Ferencsik, Zdzisław Górzyński, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Zygmunt Latoszewski, Jerzy Maksymiuk, Witold Rowicki, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Václav Smetáček, Antoni Wit, Bohdan Wodiczko, Carlo Zecchi oraz soliści tej klasy, co: Martha Argerich, Helen Donath, Wojciech Drabowicz, Jean Fournier, Malcolm Frager, Monique Haas, Ida Haendel, Ryszard Karczykowski, Joanna Kozłowska, Gidon Kremer, Witold Małcużyński, Wiesław Ochman, Garrick Ohlsson, Dawid i Igor Ojstrachowie, Ewa Podleś, Maurizio Pollini, Światosław Richter, Mścisław Rostropowicz, Artur Rubinstein, Henryk Szeryng, Stefania Toczyska, Narciso Yepes, Krystian Zimerman.         Zespół koncertował w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Islandii, Litwie, Luksemburgu, Niemczech, Słowacji, Szwajcarii, Turcji, Włoszech.         Orkiestra uczestniczyła również w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych.         Od 1952 roku akompaniuje finalistom Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.         Wielu kompozytorów polskich i zagranicznych powierzyło filharmonikom poznańskim prawykonania swych utworów.         Orkiestra Filharmonii Poznańskiej ma w dorobku nagrania z muzyką symfoniczną, operową i baletową dla radia, telewizji oraz na płyty CD (nagrania dla Sony Classical, Polmusic, Wichtel Records, Polskie Nagrania, Muza, Largo Records, Dux, CD Accord).         Salą koncertową Filharmonii Poznańskiej jest Aula Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, znana w Europie z doskonałej akustyki i przepięknej architektury w stylu neorenesansowym.

Tomasz Bugaj Dyrygent i pedagog, urodzony 11 lutego 1950 w Kłomnicach koło Częstochowy. W latach 1969-74 odbył studia dyrygenckie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego. Jednocześnie, w latach 1969-72, studiował muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jest laureatem międzynarodowych konkursów: w 1976 otrzymał nagrodę specjalną na Konkursie Dyrygenckim im. Marinuzziego w San Remo, w 1978 - I nagrodę na Konkursie Dyrygenckim w Bristolu w Wielkiej Brytanii, zaś w 1994 - Premio de la Critica na Konkursie Dyrygenckim w Chile. W latach 1974-88 stale współpracował z Warszawską Operą Kameralną, gdzie przeszedł wszystkie etapy zawodowe (od asystenta do pierwszego dyrygenta i dyrektora muzycznego) i zetknął się z niezwykle rozległym repertuarem - od średniowiecza po współczesność, specjalizując się przede wszystkim w muzyce Wolfganga Amadeusa Mozarta. Równocześnie (w latach 1980-84) pełnił funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. W latach 1987-90 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi, zaś w 1998 został powołany na stanowisko dyrektora artystycznego Filharmonii Krakowskiej. Od 1997 prowadzi także klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Krakowie.         Tomasz Bugaj dyrygował orkiestrami w Polsce (m.in. Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej, Orkiestrą Polskiego Radia w Krakowie, oraz w Rosji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Austrii, Finlandii, Norwegii, Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych, Chile. Prowadził też spektakle w teatrach operowych w Warszawie, Łodzi, Poznaniu, Bilbao i Leeds (w Wielkiej Brytanii). Uczestniczył w takich festiwalach, jak: Festiwal de Asturias, Berliner Festwochen, Karrintischer Sommer oraz w festiwalach w Bergen, Cheltenham, Mediolanie, Montreux i Newport. Gościł w wielkich salach koncertowych, takich jak Alte Oper we Frankfurcie, Filharmonia Berlińska, Herkulessaal w Monachium, Liederhalle w Stuttgarcie, Barbican Hall w Londynie, Auditorio Nacional w Madrycie, Grieghallen w Bergen i w Wielkiej Sali Konserwatorium Moskiewskiego. Dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych w kraju i za granicą oraz pierwszego nagrania płytowego z zespołem Warszawskiej Opery Kameralnej - jednoaktowych oper Christopha Willibalda Glucka "La corona" oraz "La Danza".         Już w roku 1988 podczas VII Festiwalu "Chopin w barwach jesieni" dyrygował Orkiestra Symfoniczną Filharmonii Łódzkiej.

Krzysztof Jabłoński Urodził się w 1965 roku we Wrocławiu. W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u mgr Janiny Butor, z którą pracował przez 12 lat. Od wczesnych lat był stypendystą różnych organizacji i towarzystw (m.in. Towarzystwa im. F. Chopina). Jako dwunastolatek zagrał po raz pierwszy z orkiestrą. Zdobył szereg pierwszych nagród w konkursach krajowych. Pierwszym międzynarodowym był konkurs "Premio Dino Ciani" w Mediolanie w roku 1980, gdzie będąc najmłodszym uczestnikiem zajął piąte miejsce. Nikita Magaloff - przewodniczący jury tego konkursu - zaprosił go do udziału w swoich kursach mistrzowskich. W latach 1983 - 1986 pianista studiował w Akademii Muzycznej w Katowicach u prof. Andrzeja Jasińskiego. Studia ukończył z wyróżnieniem w roku 1987.         W roku 1985 Jabłoński zdobył III Nagrodę oraz szereg nagród pozaregulaminowych w XI Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie. Przyniosło mu to wiele propozycji koncertowych na całym świecie. Jego wybitny talent zaowocował także szeregiem kolejnych nagród w prestiżowych międzynarodowych konkursach pianistycznych: II Międzynarodowego Konkursu w Palm Beach (USA) - I nagroda oraz dodatkowa nagroda za najlepsze wykonanie utworów Chopina (1988), X Międzynarodowego Konkursu Rina Sala Gallo w Monza (Włochy) - I Nagroda (1988), Międzynarodowego Konkursu GPA w Dublinie (Irlandia) - II Nagroda (1988), VI Międzynarodowego Konkursu im. A. Rubinsteina w Tel Awiwie (Izrael) - Złoty Medal Artura Rubinsteina (1988), Międzynarodowego Konkursu The Walter Naumburg Foundation w Nowym Jorku - Nagroda Specjalna im. Jorge Bolet'a (1992), Międzynarodowego Konkursu im. Esther Honens w Calgary (Kanada) - II Nagroda (1992).         Intensywna działalność koncertowa, jaką rozpoczął w roku 1985 trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Występuje na estradach Europy, Ameryki Północnej, Meksyku, Izraela, Japonii i Korei; w prestiżowych salach koncertowych, jak np.: Filharmonia Berlińska (w ramach cyklu koncertów mistrzowskich), Gewandhaus w Lipsku, Semperoper w Dreźnie, Salle Gaveau w Paryżu, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Teatr "Bolszoj" w Moskwie, National Concert Hall w Dublinie, Tivoli Concert Hall w Kopenhadze, F. Mann Auditorium w Tel Awiwie, Haifa Auditorium, Alice Tully Hall w Nowym Jorku, Bunkamura Orchard Hall w Tokyo, The Osaka Symphony Hall, Hiroshima Kokusaikaigijo Phoenix Hall; pod batutą takich dyrygentów jak M. Bernardi, A. Boreyko, S. Comissiona, J. Kaspszyk, J. Krenz, J. Lopez-Cobos, G. Nowak, K. Penderecki, W. Rowicki, M. Stern, T. Strugała, Y. Tezuka, R. Zollman.         Prowadzi też ożywioną działalność jako kameralista. Miał przyjemność występować m.in. z Deseret String Quartet, Israel Chamber Orchestra String Quartet, Shanghai Quartet, z A. Bauerem, K.A. Kulką, T. Strahlem oraz W. Wiłkomirską.         Artysta nagrywa dla radia i telewizji w wielu krajach. W roku 1998, z okazji obchodów rocznicowych Europejskiej Unii Radiowej (EBU), wykonał "Krakowiaka" F. Chopina z orkiestrą "Sinfonia Varsovia" pod batutą J. Krenza. Koncert był transmitowany do 23 stacji radiowych w Europie. W tym samym roku zarejestrował na płytach komplety Etiud, Preludiów, Impromptus w ramach Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina w redakcji prof. J. Ekiera. W styczniu 2000 roku ukazała się kolejna płyta z tej serii z Wariacjami oraz Krakowiakiem F. Chopina z towarzyszeniem Sinfonii Varsovii pod batutą J. Kaspszyka. Jabłoński ma w dorobku 16 płyt kompaktowych nagranych w Niemczech, Japonii i w Polsce. Niektóre z tych nagrań wydane są także jako Video Laser Discs, Video Tapes oraz kasety.         W 1998/1999 roku Jabłoński był częstym gościem uroczystości związanych z obchodami 150. rocznicy śmierci F. Chopina. Wziął także udział w koncercie w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie inaugurującym obchody Roku Chopinowskiego w Polsce oraz w koncercie w Teatrze "Bolszoj" w Moskwie kończącym Rok Chopinowski w Rosji. W roku 1999 został zaproszony do wykonania muzyki do spektaklu baletowego "Fortepianissimo". Dwuaktowy balet został oparty wyłącznie na utworach F. Chopina. Choreografię spektaklu ułożył Lorca Massine. Ten niezwykły spektakl z udziałem pianisty oraz Baletu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie był wystawiany z powodzeniem sześć razy.         W roku 1999 Minister Kultury Turcji uhonorował go zaszczytnym odznaczeniem za wkład w popularyzację muzyki poważnej oraz złożył specjalne podziękowania za udział w obchodach Roku Chopinowskiego w Turcji. W roku 2000 został mianowany na członka Zarządu Międzynarodowego Towarzystwa Chopinowskiego w Wiedniu.         Jabłoński zajmuje się także pedagogiką. Prowadził klasę fortepianu w Akademii Muzycznej we Wrocławiu (1994-1995) a w latach 1997 - 1999 w Akademii Muzycznej w Katowicach. Prowadzi także kursy mistrzowskie. Jego studenci zdobywają nagrody na konkursach krajowych i międzynarodowych. Bierze także udział w pracach jury międzynarodowych konkursów pianistycznych.         Od 1998 roku Krzysztof Jabłoński mieszka w Kanadzie. W antonińskim festiwalu wystąpi po raz czwarty.

Kevin Kenner Jeden z najlepszych pianistów amerykańskich ostatnich lat (Howart Reich, "Chicago Tribune") Spełnia oczekiwania znane jedynie z interpretacji największych chopinistów, takich jak Rubinstein, Benedetti- Michelangeli i Dinu Lipatti (Winfried Wild, "Schwaebische Zeitung",) Najlepsze wykonanie koncertowe czterech Ballad Chopina (Adrian Jack, "London's Independent") Pianista z gracją, subtelną różnorodnością i siłą z wrodzoną zdolnością budowania dramatyzmu i proporcji.(...) Ukształtowany pianista będący u szczytu ("The Financial Times") Ogromny talent... artysta, którego intelekt, wyobraznia i artyzm przemawiają mocno i wymownie ("The Washington Post"). Kevin Kenner dał się poznać światowej publiczności jako siedemnastolatek, gdy na Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie w 1980 roku zdobył 10 nagród i nagrodę specjalną jury dla najbardziej obiecującego pianisty. Na Konkurs Chopinowski w Warszawie powrócił dziesięć lat później, tym razem- by go wygrać. Otrzymał jednocześnie nagrodę publiczności i nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza.         Na tym jednak nie kończy się lista konkursowych sukcesów Kennera. W 1990 roku pianista zdobył trzecie miejsce i nagrodę specjalną za najlepszą interpretację muzyki rosyjskiej na Konkursie Czajkowskiego w Moskwie. Inne konkursy, podczas których uhonorowano go nagrodami, to między innymi International Terence Judd Award ( Londyn 1990), Van Cliburn International Piano Competition ( Fort Worth, 1989) i Gina Bachauer International Competition ( Salt Lake City, 1988).         A jak rozpoczęła się przygoda Kevina Kennera z muzyką? Ponoć już jako siedmiolatek zdecydował, że zostanie pianistą. Choć jest Amerykaninem - urodził się 19 maja 1963 r. w Coronado w Kalifornii - miał dwóch polskich nauczycieli. Pierwszym z nich był Krzysztof Brzuza, nowosądeczanin, który przeniósł się do Kalifornii i tam pracował jako pedagog. Drugim - prof. Ludwik Stefański z Akademii Muzycznej w Krakowie, u którego Kenner kontynuował naukę z polecenia Krzysztofa Brzuzy. Kształcił się także u Leona Fleischera w Peabody Conservatory of Music oraz u Karla- Heinza Kaemmerlinga w Hohschule für Musik w Hanowerze.         Kevin Kenner występuje solo i jako kameralista. Koncertowal z tak znakomitymi orkiestrami jak Halle Orchester, BBC Symphony Orchestra, Filharmonia Berlińska, warszawska Filharmonia Narodowa, Filharmonia Czeska, brukselska Radiowo-Telewizyjna Orkiestra Symfoniczna, japońska NHK Symphony. Grał z orkiestrami amerykańskimi m.in. z San Francisco, San Diego, Salt Lake City, Kansas City, New Jersey, Rochester, Baltimore, St.Paul. Występował z wybitnymi dyrygentami, m.in. z Sir Charlesem Grovesem, Andrew Davisem, Hansem Vonkiem, Jerzym Maksymiukiem, Kazimierzem Kordem, Jirim Belochlavkiem i Antonim Witem. Dyrygent Stanisław Skrowaczewski, artysta nagrywający z takimi sławami jak Artur Rubinstein, zapamiętał interpretację Chopina przez Kennera jako wyjątkowo wrażliwą i piękną.         Kevin Kenner gra muzykę kameralną z Tokio String Quartet, Endellion String Quartet, Fogler String Quartet, Panocha Quartet i innymi artystami. Prowadzi kursy mistrzowskie w Polsce, Japonii i USA. Od sześciu lat jest profesorem klasy fortepianu i muzyki kameralnej w Royal College of Music w Londynie. Jego dokonania pedagogiczne potwierdzają sukcesy jego studentów na międzynarodowych konkursach. Zasiada w jury prestiżowych imprez, m. in. Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego Azji, Międzynarodowego Konkursu Haliny Czerny-Stefańskiej w Aomori w Japonii, Krajowego Konkursu Chopinowskiego Fundacji Chopinowskiej w Miami w USA.         Artysta zarejestrował wiele wysoko ocenionych nagrań. Sukces odniosła m.in. płyta ze scherzami i preludiami Chopina ( ocena BBC Music Magazine) i album z utworami Ravela.         Wypróbowany przyjaciel Antonina - w Międzynarodowym Festiwalu "Chopin w barwach jesieni" występował już w latach 1988, 1990, 1996 i 1998.

Adam Makowicz Urodził się w roku 1940 na Śląsku Cieszyńskim, po czechosłowackiej stronie granicy, jako Adam Matyszkowicz. Gdy miał sześć lat rodzice powrócili do Polski i od dziesiątego roku życia Adam zaczął uczyć się gry na fortepianie. Pierwszą nauczycielką była matka, pianistka i śpiewaczka; następnie uczęszczał do szkół muzycznych w Rybniku, w Katowicach i w Krakowie, wypełniając życzenie rodziców, aby został pianistą.         Gdy w połowie lat pięćdziesiątych Adam "odkrył" jazz dzięki programom Willisa Conovera "Music USA-Jazz Hour", muzyka ta zafascynowała go rytmem i wolnością improwizacji, zwłaszcza w wykonaniu mistrzów fortepianu, takich jak Art Tatum czy Erroll Garner.         Od szesnastego do dziewiętnastego roku życia wykorzystywał każdą okazję, by grać jazz, jednocześnie uczęszczając do szkół muzycznych. Ponieważ ani rodzice, ani nauczyciele nie chcieli tego tolerować, Adam postanawia porzucić szkołę i dom, gdyż nie chce się rozstawać z jazzem. Po dwóch latach błąkania się bez domu i pieniędzy, które przetrwał dzięki doraźnym pracom i pomocy kolegów, Adam trafił do niewielkiego, pierwszego w Krakowie (a może w kraju), klubu jazzowego, gdzie za grę na fortepianie wieczorami, mógł ćwiczyć w ciągu dnia i sypiać w nocy. W późnych latach 50. płyty jazzowe i magnetofony były rzadkością, nauczycieli jazzu (uważanego za sztukę dekadencką) nie było, a więc początkowo uczył się grać jazzu słuchając radia i zapamiętując utwory w wykonaniu takich mistrzów, jak Art Tatum. Erroll Garner, Fats Waller, Earl "Fatha" Hines, Benny Goodman, Teddy Wilson i wielu innych.         Pasja, determinacja i umiłowanie tej muzyki, w połączeniu z ogromną pracą, zaowocowały świetną techniką i własnym stylem gry, a nagrania płyt i występy publiczne przyniosły uznanie w kraju i Europie, a potem w Stanach. W 1977 roku John Hammond, odkrywca talentów i producent płyt, zaprosił Makowicza po raz pierwszy do Nowego Jorku na 6-tygodniowy kontrakt w znanym klubie jazzowym "The Cookery", przedłużony następnie do 10 tygodni oraz nagranie płyty "ADAM" dla CBS Columbia. W 1978 Adam wyjeżdża tam ponownie, początkowo na 6 miesięcy, następnie kontrakt się przedłuża i gdy w roku 1981 ogłoszono w Polsce "stan wojenny", artysta zostaje odcięty od kraju na długich 8 lat.         W tym czasie Makowicz dużo nagrywa, występuje solowo, z zespołami i orkiestrami w USA, Kanadzie i w Europie, gra na festiwalach jazzowych, w salach koncertowych i w klubach jazzowych, dzieląc scenę z najwybitniejszymi artystami jazzowymi naszych czasów, takimi jak Sarah Voughan, Earl Hines, Teddy Wilson, George Shearing, Marian McPartland, Benny Goodman, Herbie Hancock, Phil Woods i wielu innych. Makowicz również od dawna komponuje i nagrywa, powiększając ostatnio ilość tytułów nagranych płyt do trzydziestu.         Występy i nagrania Makowicza spotykają się z gorącym przyjęciem publiczności i niezliczonymi, pochlebnymi recenzjami krytyków.         W roku 1989, wraz ze zmianą ustroju w Polsce, Adam otrzymuje polski paszport i po długiej nieobecności może wreszcie odwiedzić kraj, z czego korzysta odtąd co roku, popularyzując muzykę kompozytorów amerykańskich, a także niektórych polskich oraz utwory własne.

............................................................................................................................................................................................

Strona opracowana przez  ClassicWebSite. Kopiowanie zastrzeżone, Polska, Poznań 2007.