| ............................................................................................................................................................................................ |
| XXVI Międzynarodowy Festiwal CHOPIN W BARWACH JESIENI Antonin 2007 |
|||
|
 |
| Stowarzyszenie "Wielkopolskie Centrum Chopinowskie - Antonin" w Ostrowie Wielkopolskim |
| ............................................................................................................................................................................................ |
| (Powrót) |
| ............................KONCERT z DNIA 15 WRZEŚNIA, godz. 22:00, PROGRAM oraz WYKONAWCY.............................. |
Krzysztof Jabłoński  Urodził się w 1965 roku we Wrocławiu. W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u mgr Janiny Butor, z którą pracował przez 12 lat. Od wczesnych lat był stypendystą różnych organizacji i towarzystw (m.in. Towarzystwa im. F. Chopina). Jako dwunastolatek zagrał po raz pierwszy z orkiestrą. Zdobył szereg pierwszych nagród w konkursach krajowych. Pierwszym międzynarodowym był konkurs "Premio Dino Ciani" w Mediolanie w roku 1980, gdzie będąc najmłodszym uczestnikiem zajął piąte miejsce. Nikita Magaloff - przewodniczący jury tego konkursu - zaprosił go do udziału w swoich kursach mistrzowskich. W latach 1983 - 1986 pianista studiował w Akademii Muzycznej w Katowicach u prof. Andrzeja Jasińskiego. Studia ukończył z wyróżnieniem w roku 1987. 
W roku 1985 Jabłoński zdobył III Nagrodę oraz szereg nagród pozaregulaminowych w XI Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie. Przyniosło mu to wiele propozycji koncertowych na całym świecie. Jego wybitny talent zaowocował także szeregiem kolejnych nagród w prestiżowych międzynarodowych konkursach pianistycznych: II Międzynarodowego Konkursu w Palm Beach (USA) - I nagroda oraz dodatkowa nagroda za najlepsze wykonanie utworów Chopina (1988), X Międzynarodowego Konkursu Rina Sala Gallo w Monza (Włochy) - I Nagroda (1988), Międzynarodowego Konkursu GPA w Dublinie (Irlandia) - II Nagroda (1988), VI Międzynarodowego Konkursu im. A. Rubinsteina w Tel Awiwie (Izrael) - Złoty Medal Artura Rubinsteina (1988), Międzynarodowego Konkursu The Walter Naumburg Foundation w Nowym Jorku - Nagroda Specjalna im. Jorge Bolet'a (1992), Międzynarodowego Konkursu im. Esther Honens w Calgary (Kanada) - II Nagroda (1992). Intensywna działalność koncertowa, jaką rozpoczął w roku 1985 trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Występuje na estradach Europy, Ameryki Północnej, Meksyku, Izraela, Japonii i Korei; w prestiżowych salach koncertowych, jak np.: Filharmonia Berlińska (w ramach cyklu koncertów mistrzowskich), Gewandhaus w Lipsku, Semperoper w Dreźnie, Salle Gaveau w Paryżu, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Teatr "Bolszoj" w Moskwie, National Concert Hall w Dublinie, Tivoli Concert Hall w Kopenhadze, F. Mann Auditorium w Tel Awiwie, Haifa Auditorium, Alice Tully Hall w Nowym Jorku, Bunkamura Orchard Hall w Tokyo, The Osaka Symphony Hall, Hiroshima Kokusaikaigijo Phoenix Hall; pod batutą takich dyrygentów jak M. Bernardi, A. Boreyko, S. Comissiona, J. Kaspszyk, J. Krenz, J. Lopez-Cobos, G. Nowak, K. Penderecki, W. Rowicki, M. Stern, T. Strugała, Y. Tezuka, R. Zollman. Prowadzi też ożywioną działalność jako kameralista. Miał przyjemność występować m.in. z Deseret String Quartet, Israel Chamber Orchestra String Quartet, Shanghai Quartet, z A. Bauerem, K.A. Kulką, T. Strahlem oraz W. Wiłkomirską. Artysta nagrywa dla radia i telewizji w wielu krajach. W roku 1998, z okazji obchodów rocznicowych Europejskiej Unii Radiowej (EBU), wykonał "Krakowiaka" F. Chopina z orkiestrą "Sinfonia Varsovia" pod batutą J. Krenza. Koncert był transmitowany do 23 stacji radiowych w Europie. W tym samym roku zarejestrował na płytach komplety Etiud, Preludiów, Impromptus w ramach Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina w redakcji prof. J. Ekiera. W styczniu 2000 roku ukazała się kolejna płyta z tej serii z Wariacjami oraz Krakowiakiem F. Chopina z towarzyszeniem Sinfonii Varsovii pod batutą J. Kaspszyka. Jabłoński ma w dorobku 16 płyt kompaktowych nagranych w Niemczech, Japonii i w Polsce. Niektóre z tych nagrań wydane są także jako Video Laser Discs, Video Tapes oraz kasety. W 1998/1999 roku Jabłoński był częstym gościem uroczystości związanych z obchodami 150. rocznicy śmierci F. Chopina. Wziął także udział w koncercie w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie inaugurującym obchody Roku Chopinowskiego w Polsce oraz w koncercie w Teatrze "Bolszoj" w Moskwie kończącym Rok Chopinowski w Rosji. W roku 1999 został zaproszony do wykonania muzyki do spektaklu baletowego "Fortepianissimo". Dwuaktowy balet został oparty wyłącznie na utworach F. Chopina. Choreografię spektaklu ułożył Lorca Massine. Ten niezwykły spektakl z udziałem pianisty oraz Baletu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie był wystawiany z powodzeniem sześć razy. W roku 1999 Minister Kultury Turcji uhonorował go zaszczytnym odznaczeniem za wkład w popularyzację muzyki poważnej oraz złożył specjalne podziękowania za udział w obchodach Roku Chopinowskiego w Turcji. W roku 2000 został mianowany na członka Zarządu Międzynarodowego Towarzystwa Chopinowskiego w Wiedniu. Jabłoński zajmuje się także pedagogiką. Prowadził klasę fortepianu w Akademii Muzycznej we Wrocławiu (1994-1995) a w latach 1997 - 1999 w Akademii Muzycznej w Katowicach. Prowadzi także kursy mistrzowskie. Jego studenci zdobywają nagrody na konkursach krajowych i międzynarodowych. Bierze także udział w pracach jury międzynarodowych konkursów pianistycznych. Od 1998 roku Krzysztof Jabłoński mieszka w Kanadzie. W antonińskim festiwalu wystąpi po raz czwarty. |
Kevin Kenner Jeden z najlepszych pianistów amerykańskich ostatnich lat (Howart Reich, "Chicago Tribune") Spełnia oczekiwania znane jedynie z interpretacji największych chopinistów, takich jak Rubinstein, Benedetti- Michelangeli i Dinu Lipatti (Winfried Wild, "Schwaebische Zeitung",) Najlepsze wykonanie koncertowe czterech Ballad Chopina (Adrian Jack, "London's Independent") Pianista z gracją, subtelną różnorodnością i siłą z wrodzoną zdolnością budowania dramatyzmu i proporcji.(...) Ukształtowany pianista będący u szczytu ("The Financial Times") Ogromny talent... artysta, którego intelekt, wyobraznia i artyzm przemawiają mocno i wymownie ("The Washington Post").  Kevin Kenner dał się poznać światowej publiczności jako siedemnastolatek, gdy na Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie w 1980 roku zdobył 10 nagród i nagrodę specjalną jury dla najbardziej obiecującego pianisty. Na Konkurs Chopinowski w Warszawie powrócił dziesięć lat później, tym razem- by go wygrać. Otrzymał jednocześnie nagrodę publiczności i nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza. Na tym jednak nie kończy się lista konkursowych sukcesów Kennera. W 1990 roku pianista zdobył trzecie miejsce i nagrodę specjalną za najlepszą interpretację muzyki rosyjskiej na Konkursie Czajkowskiego w Moskwie. Inne konkursy, podczas których uhonorowano go nagrodami, to między innymi International Terence Judd Award ( Londyn 1990), Van Cliburn International Piano Competition ( Fort Worth, 1989) i Gina Bachauer International Competition ( Salt Lake City, 1988). A jak rozpoczęła się przygoda Kevina Kennera z muzyką? Ponoć już jako siedmiolatek zdecydował, że zostanie pianistą. Choć jest Amerykaninem - urodził się 19 maja 1963 r. w Coronado w Kalifornii - miał dwóch polskich nauczycieli. Pierwszym z nich był Krzysztof Brzuza, nowosądeczanin, który przeniósł się do Kalifornii i tam pracował jako pedagog. Drugim - prof. Ludwik Stefański z Akademii Muzycznej w Krakowie, u którego Kenner kontynuował naukę z polecenia Krzysztofa Brzuzy. Kształcił się także u Leona Fleischera w Peabody Conservatory of Music oraz u Karla- Heinza Kaemmerlinga w Hohschule für Musik w Hanowerze. Kevin Kenner występuje solo i jako kameralista. Koncertowal z tak znakomitymi orkiestrami jak Halle Orchester, BBC Symphony Orchestra, Filharmonia Berlińska, warszawska Filharmonia Narodowa, Filharmonia Czeska, brukselska Radiowo-Telewizyjna Orkiestra Symfoniczna, japońska NHK Symphony. Grał z orkiestrami amerykańskimi m.in. z San Francisco, San Diego, Salt Lake City, Kansas City, New Jersey, Rochester, Baltimore, St.Paul. Występował z wybitnymi dyrygentami, m.in. z Sir Charlesem Grovesem, Andrew Davisem, Hansem Vonkiem, Jerzym Maksymiukiem, Kazimierzem Kordem, Jirim Belochlavkiem i Antonim Witem. Dyrygent Stanisław Skrowaczewski, artysta nagrywający z takimi sławami jak Artur Rubinstein, zapamiętał interpretację Chopina przez Kennera jako wyjątkowo wrażliwą i piękną. Kevin Kenner gra muzykę kameralną z Tokio String Quartet, Endellion String Quartet, Fogler String Quartet, Panocha Quartet i innymi artystami. Prowadzi kursy mistrzowskie w Polsce, Japonii i USA. Od sześciu lat jest profesorem klasy fortepianu i muzyki kameralnej w Royal College of Music w Londynie. Jego dokonania pedagogiczne potwierdzają sukcesy jego studentów na międzynarodowych konkursach. Zasiada w jury prestiżowych imprez, m. in. Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego Azji, Międzynarodowego Konkursu Haliny Czerny-Stefańskiej w Aomori w Japonii, Krajowego Konkursu Chopinowskiego Fundacji Chopinowskiej w Miami w USA. Artysta zarejestrował wiele wysoko ocenionych nagrań. Sukces odniosła m.in. płyta ze scherzami i preludiami Chopina ( ocena BBC Music Magazine) i album z utworami Ravela. Wypróbowany przyjaciel Antonina - w Międzynarodowym Festiwalu "Chopin w barwach jesieni" występował już w latach 1988, 1990, 1996 i 1998. |
Rostislaw Krimer  Urodził się w roku 1980 w Brześciu (Białoruś); edukację muzyczną rozpoczął w wieku 5 lat. Szkołę ukończył w roku 1993 i następnie studiował w Mińsku, Helsinkach, Kolonii i Londynie w Royal Academy of Music. W tym czasie współpracował z wybitnymi muzykami: Halina Czerny-Stefańską, Arie Vardim, Johnem O'Connorem, Evgeny Malininem, Elisso Virsaladze, Aleksandrem Satzem, Pierre-Laurent Aimardim i innymi. Podczas nauki w londyńskiej akademii otrzymał wsparcie od Associated Board of the Royal Schools of Music. Studia ukonczył w roku 2006 uzyskując dyplom z wyróżnieniem i nagrodę za wybitny recital końcowy.Po wytypowaniu do uczestnictwa w Międzynarodowym Konkursie im. Czajkowskiego w Moskwie w roku 2002 Rostislav Krimer zdobył wiele nagród międzynarodowych; najważniejsze z nich to pierwsza nagroda na International N. Rubinstein Piano Competition, Entdeckung des Jahres na Y. Malinin Festival w Niemczech i trzecie miejsce na Międzynarodowym Konkursie Fryderyka Chopina dla Młodych Pianistów w Polsce. W roku 2004 została laureatem nagrody UNISA International Piano Competition w Pretorii otrzymując również nagrodę specjalną za Best Chopin Performance. W 2005 wygrał Myra Hess Trust Award i w 2006 roku zagrał debiutancki recital w Cadogan Hall w Londynie. . Udane wystepy ze światowej sławy skrzypkiem i dyrygentem Yuri Bashmetem i jego Chamber Ensemble Moscow Soloists, z Joensuu Symphonic Orchestra w Finlandii, Johannesburg Philharmonic Orchestra w Południowej Afryce, z Państwową Orkiestrą Białorusi oraz wystepy kameralne (m.in. podczas Aix-en-Provence Festival w Tal Trio) kontynuował następnie w Niemczech, Polsce, Szwajcarii, Holandii, Finlandii, Libanie, Japonii, Wielkiej Brytanii i USA. . Krimer występował jako solista i kameralista w najsłynniejszych salach koncertowych świata. W roku 2006 został dyrektorem i kierownikiem artystycznym nowego przedsięwzięcia - Pierwszego Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Yuri Bashmeta w Mińsku. |
Adam Makowicz  Urodził się w roku 1940 na Śląsku Cieszyńskim, po czechosłowackiej stronie granicy, jako Adam Matyszkowicz. Gdy miał sześć lat rodzice powrócili do Polski i od dziesiątego roku życia Adam zaczął uczyć się gry na fortepianie. Pierwszą nauczycielką była matka, pianistka i śpiewaczka; następnie uczęszczał do szkół muzycznych w Rybniku, w Katowicach i w Krakowie, wypełniając życzenie rodziców, aby został pianistą.Gdy w połowie lat pięćdziesiątych Adam "odkrył" jazz dzięki programom Willisa Conovera "Music USA-Jazz Hour", muzyka ta zafascynowała go rytmem i wolnością improwizacji, zwłaszcza w wykonaniu mistrzów fortepianu, takich jak Art Tatum czy Erroll Garner. Od szesnastego do dziewiętnastego roku życia wykorzystywał każdą okazję, by grać jazz, jednocześnie uczęszczając do szkół muzycznych. Ponieważ ani rodzice, ani nauczyciele nie chcieli tego tolerować, Adam postanawia porzucić szkołę i dom, gdyż nie chce się rozstawać z jazzem. Po dwóch latach błąkania się bez domu i pieniędzy, które przetrwał dzięki doraźnym pracom i pomocy kolegów, Adam trafił do niewielkiego, pierwszego w Krakowie (a może w kraju), klubu jazzowego, gdzie za grę na fortepianie wieczorami, mógł ćwiczyć w ciągu dnia i sypiać w nocy. W późnych latach 50. płyty jazzowe i magnetofony były rzadkością, nauczycieli jazzu (uważanego za sztukę dekadencką) nie było, a więc początkowo uczył się grać jazzu słuchając radia i zapamiętując utwory w wykonaniu takich mistrzów, jak Art Tatum. Erroll Garner, Fats Waller, Earl "Fatha" Hines, Benny Goodman, Teddy Wilson i wielu innych. Pasja, determinacja i umiłowanie tej muzyki, w połączeniu z ogromną pracą, zaowocowały świetną techniką i własnym stylem gry, a nagrania płyt i występy publiczne przyniosły uznanie w kraju i Europie, a potem w Stanach. W 1977 roku John Hammond, odkrywca talentów i producent płyt, zaprosił Makowicza po raz pierwszy do Nowego Jorku na 6-tygodniowy kontrakt w znanym klubie jazzowym "The Cookery", przedłużony następnie do 10 tygodni oraz nagranie płyty "ADAM" dla CBS Columbia. W 1978 Adam wyjeżdża tam ponownie, początkowo na 6 miesięcy, następnie kontrakt się przedłuża i gdy w roku 1981 ogłoszono w Polsce "stan wojenny", artysta zostaje odcięty od kraju na długich 8 lat. W tym czasie Makowicz dużo nagrywa, występuje solowo, z zespołami i orkiestrami w USA, Kanadzie i w Europie, gra na festiwalach jazzowych, w salach koncertowych i w klubach jazzowych, dzieląc scenę z najwybitniejszymi artystami jazzowymi naszych czasów, takimi jak Sarah Voughan, Earl Hines, Teddy Wilson, George Shearing, Marian McPartland, Benny Goodman, Herbie Hancock, Phil Woods i wielu innych. Makowicz również od dawna komponuje i nagrywa, powiększając ostatnio ilość tytułów nagranych płyt do trzydziestu. Występy i nagrania Makowicza spotykają się z gorącym przyjęciem publiczności i niezliczonymi, pochlebnymi recenzjami krytyków. W roku 1989, wraz ze zmianą ustroju w Polsce, Adam otrzymuje polski paszport i po długiej nieobecności może wreszcie odwiedzić kraj, z czego korzysta odtąd co roku, popularyzując muzykę kompozytorów amerykańskich, a także niektórych polskich oraz utwory własne. |
Banu Sözüar  ianistka; urodziła się w Istambule. Po ukończeniu tam Konserwatorium Państwowego została przyjęta do Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu, gdzie kontynuowała studia u profesorów Brunona Seidlhofera i Hansa Petermandla otrzymując dyplom jako pianistka koncertowa w klasie Aleksandra Jennera. Brała udział w kursach mistrzowskich u Alfreda Brenedela, Paula Badury-Skody i Jorga Demusa. Potem studiowała u profesora Leonida Brumberga.Debiutowała koncertem Liszta w wieku 15 lat z Istambul Radio Symhony Orchestra rozpoczynając światową karierę. Składają się na nią koncerty i recitale w Europie, na Środkowym Wschodzie, w Azji, Afryce, Australii i Ameryce Południowej. Odbyła rozległą trasę koncertową w Rosji, Azji i Ameryce Południowej grając różnorodne recitale i występując z orkiestrami z Nowosybirska, Singapuru i z Kuby. Nagrywała dla wielu stacji radiowych i telewizyjnych, m.in. Australian Broadcasting Company (ORF), Telewizja Rosyjska, Singapore Radio and TV, RTBS of Belgium, TRT of Turkey, Radio Nacional - Buenos Aires, Australia ABC i niemieckie ZDF i NDR. Po występie na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym w Istambule, gdzie zagrała z Alexandrem Jennerem Koncert F. Poulenca na dwa fortepiany z Istambul Symphony Orchestra pod batutą Anatola Fistoulariego, została wybrana do programu "Cherchons des Noms" na Grand Auditorium de la Maison de la radio w Brukseli, gdzie zagrała drugi Koncert Chopina z Le Nouvel Orchestra Symphonique de la RTBF, która prowadził Yoav Talmi. Koncert był transmitowany na żywo w 12 krajach europejskich i w Kanadzie. Banu Sözüar wystepowała na różnych międzynarodowych festiwalach muzycznych I nagrała kilka płyt zawierających dzieła Brahmsa, Liszta, Rachmaninowa I rzadko grywane utwory A.Liadowva, D.Milhauda I D.Szostakowicza, jak i kompozytorów współczesnych. |
Ingolf Wunder  Urodził się 8 września 1985 roku w Klagenfurcie w Austrii. Pierwsze lekcje muzyki pobierał już w wieku 4 lat, a pierwszy występ muzyczny na skrzypcach odnotował w wieku 8 lat. Mimo, że osiągnął dość wysoki poziom gry na skrzypcach, kiedy miał 14 lat, za namową swojego nauczyciela, zamienił je na fortepian. Zadebiutował w tym samym roku w sali Schuberta w wiedeńskim Konzerthaus. Ewidentny sukces tego debiutu spowodował, że fortepian zastąpił skrzypce już na stałe. Z pewnością pierwsze wrażenie jakie można odnieść słuchając jego gry, to kontemplacja i wstrzemięźliwość, z jakimi używa swojej wspaniałej techniki oraz zdolność budowania utworu jako "pejzażu rozpościerającego się przed słuchaczem". Znakomite poczucie struktury utworu, które leży u podstawy większości występów Wundera może wiązać się z jego wczesnymi doświadczeniami muzycznymi, kiedy mógł się oddawać bezgranicznie nie tylko swojej miłości do muzyki, ale również nienasyconemu apetytowi do niej. Znakomita pamięć i ciekawość muzyczna czyni go unikalnym wykonawcą, który koncentruje uwagę słuchaczy na swych interpretacjach, nawet jeśli dotyczą utworów nieznanych i trudnych w odbiorze. Jedną z jego najbardziej interesujących cech jest zdolność wyeksponowania niuansów muzycznych z jednoczesnym przeobrażeniem ich w ujednoliconą całość. Ingolf Wunder potrafi doskonale usuwać wszelkie bariery stojące między kompozytorem i słuchaczem. Prawdziwa kariera pianisty rozpoczęła się, kiedy miał 15 lat, a więc w momencie gdy zaczęły się jego intensywne występy solowe i orkiestrowe. Mimo młodego wieku koncertował już w wielu zakątkach świata m.in. wielokrotnie w Austrii, Francji, Niemczech, Chinach, Luksemburgu, Belgii, Portugalii, USA, Włoszech oraz na Cyprze i Węgrzech. Po Konkursie Chopinowskim, w którym nie został zakwalifikowany do etapu finałowego, polscy recenzenci okrzyknęli go jedną z największych osobowości muzycznych tegoż konkursu. Ingolf Wunder wystąpił już w Polsce z recitalami w Filharmonii Śląskiej, Krakowskiej, Podlaskiej oraz w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Zaprezentował się również z Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia "AMADEUS" w Poznaniu z okazji 60. urodzin jej założycielki Pani Agnieszki Duczmal. |
Justyna Stępień  Edukację muzyczną rozpoczęła w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie na wydziale wokalnym pod kierunkiem prof. Hanny Reymer. Ukończyła studia wokalne w klasie prof. Alicji Dankowskiej-Prawdzic w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 1994-1998 brała udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Ryszarda Karczykowskiego i Leopolda Spitzera. Pierwszy kontakt z operą miała w wieku 9 lat na scenie Opery i Operetki w Bydgoszczy śpiewając duet Mädchen w Weselu Figara Mozarta. 17 kwietnia 1997 r. zadebiutowała partią Stelli w operze Chopin Giacomo Orefice'go na scenie operowej Teatru Narodowego w Warszawie. W tym samym roku brała udział w spektaklach teatralnych Noc listopadowa i Saragossa wystawionych przez scenę dramatyczną Teatru Narodowego. Działalność koncertową rozwija od 1992 r. śpiewając m.in. w Filharmonii Narodowej, Studio Koncertowym Polskiego Radia, na Zamku Królewskim, w warszawskich Łazienkach, w Wilanowie, oraz na Wawelu. Była gościem takich festiwali jak Festiwal Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim, Międzynarodowy Festiwal "Chopin w barwach jesieni" w Antoninie, Wieczory Wawelskie, Letni Festiwal Pieśni Kompozytorów Polskich, Mazowsze w Koronie - Staropolskie Wieczory w Zabytkach Architektury Mazowieckiej, Muzyka Polska w Zabytkach Warszawy. Współpracowała m.in. z zespołami Ars Nova, Canor Anticus, Kwartet Stroikowy Arundo, Filharmonia im. R.Traugutta, Zespół Muzyki Cerkiewnej przy Warszawskiej Operze Kameralnej. Występowała wielokrotnie za granicą m.in. w: Japonii, Korei, Niemczech, Belgii, Hiszpanii, Holandii, Libanie, Francji, na Litwie i Węgrzech. Od września 1998 r. jako solistka Warszawskiej Opery Kameralnej jest wykonawczynią pierwszoplanowych partii w operach Mozarta, Haendla, Donizettiego. Jej pasją jest muzyka oratoryjno-kantatowa Mozarta i Bacha oraz pieśni Czajkowskiego, Rachmaninowa, Liszta, Schumanna, Schuberta, Chopina i Moniuszki. Podczas XXII Międzynarodowego Festiwalu "Chopin w barwach jesieni" w roku 2003 wystąpiła w programie "W salonie u księcia Antoniego" |
Dorota Lachowicz  Mezzosopran, absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi. Studiowała w klasie Grażyny Krajewskiej, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Umiejętność wokalne doskonaliła na kursach mistrzowskich w kraju i za granicą, między innymi u Nelli Anfuso, Fedory Barbieri, Ch. Elsnera. Zadebiutowała na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi, w roli Jasia w operze " Jaś i Małgosia " E. Humperdincka. Od 1993 r. jest solistką Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie występuje w partiach dzieł operowych m.in. C. Monteverdiego, G. Rossiniego, W.A. Mozarta, P. Czajkowskiego, A. Campry i w wielu innych. Razem z zespołem Warszawskie Orkiestry Kameralnej występuje na scenach teatrów operowych Francji, Hiszpanii, Niemiec, Japonii, Libanu. W 1999 r. zadebiutowała w Teatrze Narodowym w Warszawie jako Jadwiga w "Strasznym Dworze" St. Moniuszki. Jako śpiewaczka oratoryjno-kantatowa, wykonuje utwory różnych epok muzycznych, od baroku do współczesności (m.in.partie altowe w dziełach J.S. Bacha, Haendla, Pergolesiego, Vivaldiego, Scarlattiego, Mozarta, Rossiniego, Szymanowskiego). Dysponuje również rozległym repertuarem pieśniarskim. Szczególną uwagą darzy twórczość kompozytorów polskich: Chopina, Moniuszki, Karłowicza, Niewiadomskiego, Paderewskiego.Role operowe, koncerty oratoryjne, recitale przynoszą jej uznanie krytyki i publiczności. Współpracowała z takimi dyrygentami jak: Kazimierz Kord, Jacek Kasprzyk, Agnieszka Duczmal, Stefan Stuligrosz, Nello Santi, Michaił Jurowski, J,-C. Malgoire. Występowała z Orkiestrą Teatru Wielkiego w Warszawie, Orkiestrą Norddeutsche Philharmonie Rostock, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia" Amadeus", Orkiestrą Sinfonia Varsovia, z zespołami Il Tempo, Concerto Polacco, Concerto Avenna. Jako solistka brała udział w festiwalach muzycznych, miedzy innymi: Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Festiwal Mozarta w Madrycie, Festiwal Ludwiga van Beethovena, Al. Bustan Festiwal w Bejrucie, Wiener Musiksommer, Mecklenburg-Vorpommern w Rostoku, Letnich Koncertach Brandenburskich, Musica Religiosa w Hiszpanii, Muzyczny Festiwal w Łańcucie, Międzynarodowym Festiwalu "Chopin w barwach jesieni" w Antoninie. |
Jerzy Artysz  Śpiewak (baryton); urodził się 18 listopada 1930, w Sochaczewie. Studiował śpiew pod kierunkiem Marii Halfter i grę na skrzypcach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Klasę śpiewu ukończył z wyróżnieniem w 1959. Studia wokalne kontynuował w Mediolanie u Marii Carbone-Rossini. Jest laureatem międzynarodowych konkursów wokalnych w Moskwie (1957), Tuluzie (1959) i Genewi 1960). Debiutował już jako student na łódzkiej scenie operowej, z którą związał się następnie na okres od 1958 do 1963. W 1964 został solistą Teatru Wielkiego w Warszawie. Po 26 latach rozluźnił swoje kontakty ze sceną warszawską, skupiając się na pracy pedagogicznej za granicą. W tym czasie wystąpił na scenie Teatru Wielkiego gościnnie jako Jakub w Manekinach Zbigniewa Rudzińskiego. Współpracował także jako śpiewak i reżyser z Warszawską Operą Kameralną. W 1986 kreował partię Edypa w prapremierze opery Edyp i Jokasta Josepa Solera w Teatro Liceu w Barcelonie. Jerzy Artysz ma w repertuarze najważniejsze partie barytonowe w dziełach muzyczno-scenicznych począwszy od wczesnego baroku, poprzez okres klasyczno-romantyczny aż po współczesność. Koncertował niemal w całej Europie. Śpiewał na scenach Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Norwegii, Portugalii, Szwajcarii, Szwecji, Włoch, ZSRR, a także w Izraelu, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Współpracował z wybitnymi dyrygentami, występował z wieloma znakomitymi śpiewakami. Wielokrotnie był gościem festiwalu "Warszawska Jesień" oraz wielu innych festiwali muzycznych. Ma w dorobku wiele nagrań. W 1994 nagrał dla wytwórni Harmonia Mundi oratorium Los improperios Federica Mompou. Od pewnego czasu poświęca się głównie pracy pedagogicznej. W latach 1990-94 był dyrektorem artystycznym szkoły operowej w Barcelonie. Jest profesorem Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej w Warszawie. Prowadzi zajęcia pedagogiczne podczas Międzynarodowego Kursu Muzyki Oratoryjnej we Wrocławiu, Kursu Interpretacji Wokalnej w Konserwatorium Muzycznym w Tarragonie, a także w ramach Polsko-Niemieckiej Akademii Oratoryjnej (Gdańsk-Brema). Był również dyrektorem artystycznym Letniej Szkoły Operowej przy Teatrze Fortuny w Reus. Zapraszany jest jako juror międzynarodowych konkursów wokalnych w Barcelonie, Bussetto, Genewie i Tuluzie. W 1995 przewodniczył jury II Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie. Jerzy Artysz jest laureatem Nagrody Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa i propagowania polskiej muzyki współczesnej (1980) oraz Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1981). W 2004 roku zdobył również Nagrodę "Orfeusz" przyznawaną przez Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków za najlepsze wykonanie dzieła polskiego kompozytora podczas festiwalu "Warszawskiej Jesieni", którą otrzymał za przejmującą i wysoce indywidualną kreację utworu Ładnienie Pawła Mykietyna. |
Sylwester Smulczyński  Urodził się w Kielcach w 1982 roku. Edukację muzyczną rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia w Kielcach, w klasie śpiewu solowego. W 2006 roku ukończył studia na Wydziale Wokalno - Aktorskim Akademii Muzycznej w Łodzi , w klasie prof. Piotra Micińskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Jeszcze podczas studiów z ogromnym powodzeniem debiutował w partii Hrabiego Almavivy w "Cyruliku sewilskim" G. Rossiniego. Brał również udział w międzynarodowym projekcie "Opera Island" w Norwegii jako Gaston w "Traviacie" G. Verdiego. Warsztat wokalny doskonalił również na kursie interpretacji muzyki barokowej prowadzonym przez Paula Eswooda. Od 2006 roku jest solistą Warszawskiej Opery Kameralnej.W swoim repertuarze posiada między innymi partie operowe takie jak: Idamante w "Idomeneo" W. A. Mozarta, Almaviva w "Il barbiere di Siviglia" G. Rossiniego, Nemorino w "L'elisir d'more" G. Donizettiego, Ernesto w "Don Pasquale" G. Donizettiego, Gastone w "Traviacie" G. Verdiego, Milord Rydyng w "Henryku IV na łowach" K. Kurpińskiego. Współpracował z dyrygentami takimi jak: Dawid Ber, Jacek Boniecki, Kai Buman, Ricardo Kanji, Tadeusz Karolak, Ruben Silva, Barbara Sobolczyk, Marc Soustrot, Iwona Sowińska, Piotr Sułkowski. |
Robert Szpręgiel  Robert Aleksander Szpręgiel urodził się 18. 05. 1974 r. w Mławie. Tam uczęszczał do szkoły muzycznej I i II stopnia. Naukę rozpoczął od gry na akordeonie, a po otwarciu wydziału wokalnego zaczął śpiewać - czekał na tę możliwość od początku swojej muzycznej edukacji. Pierwsze kroki, jako wokalista, stawiał u prof. Zdzisława Skwary. Potem rozpoczął studia na wydziale wokalno - aktorskim Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku. Okres studiów zaznaczył się udziałem w wielu spektaklach operowych wystawianych przez macierzystą uczelnię - gdzie wymienić należy choćby: rolę Finka w "Inge Bartsch" H. Czyża, Dandiniego w "Kopciuszku" G. Rossiniego, tytułowe role w "Aptekarzu" J. Haydna i "Eugeniuszu Onieginie" P. Czajkowskiego. Brał też udział w "Verbum nobile" St. Moniuszki i "Czarodziejskim flecie" W. A. MozartaJego działalność artystyczna nie ograniczała się jednak tylko do uczestnictwa w spektaklach uczelnianych. Z gdańskim zespołem muzyki dawnej "Capella Gedenensis" wykonał "Mesjasza" J. F. Haendla. Gościnnie występował w koncertach i spektaklach organizowanych na Wybrzeżu oraz w nagraniach pieśni wojskowych dla Telewizji Polskiej. Po studiach los przywiódł go do Warszawy, gdzie zaczął pracę w Teatrze Muzycznym Roma. Brał udział w takich realizacjach jak: "Orfeusz w piekle" J. Offenbacha - rola Morfeusza, "Piotruś Pan" do muzyki J. Stokłosy oraz "Miss Saigon" C. Schonberga. Po kilku latach postanowił jednak wrócić do śpiewu klasycznego i skierował swoje kroki do Warszawskiej Opery Kameralnej. W chwili obecnej śpiewa w wystawianych przez Operę dziełach Mozarta, Rossiniego, Donizettiego, Kurpińskiego i Moniuszki. Można go zobaczyć m.in. w "Napoju miłosnym", "Cosi fan tutte", "Henryku VI na łowach"', "Zaide" i "Cyruliku Sewilskim".W repertuarze artysty są także utwory J. S. Bacha, J. F. Haendla, P. Czajkowskiego, M. Ravela, G. Bizeta, F. Chopina, J. Galla, St. Niewiadomskiego, Z. Noskowskiego, T. Birda oraz wiele utworów z gatunku musicalu i muzyki rozrywkowej. W swojej pracy artystycznej pozostaje otwarty na różnorodność form i gatunków muzycznych, gdyż uważa, że dobry artysta to taki, który potrafi czerpać twórczą energię z różnych źródeł. |
Viola Łabanow  Studia klawesynowe ukończyła w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w 1985 r. Jest laureatką Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. Wiedzę w zakresie muzyki dawnej pogłębiała na licznych kursach mistrzowskich. Specjalizuje się w realizacji basso continuo, zwłaszcza w muzyce operowej. Od 1985 r związana z Warszawską Operą Kameralną. Brała aktywny udział w przygotowaniu i wykonaniu wszystkich dzieł scenicznych Mozarta. Od pierwszego Festiwalu Mozartowskiego w 1991 r akompaniuje w recytatywach w większości spektakli tego cyklu. Równie intensywnie uczestniczy w festiwalach oper Rossiniego oraz oper barokowych. Realizuje basso continuo w przedstawieniach przygotowanych przez Wł. Kłosiewicza (cykl C. Monteverdiego, F. Caccini, J. Stefani, A. Scarlatti, J.F. Haendel) oraz J. Żaka (J. Blow). Koncertuje jako solistka i kameralistka. Występowała w wielu krajach Europy, w Izraelu, Libanie, Kanadzie i Japonii. Brała udział w ważnych festiwalach m.in. Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Festiwal Muzyczny w Łańcucie, Festival Radio France w Montpellier, festiwal mozartowski w Madrycie, Dresdner Musikfestspiele, Festiwal Muzyki Dawnej w Warszawie, Al Bustan International Festiwal Beirut, Festiwal Kultury Polskiej w Kanadzie. Występowała z wieloma wybitnymi muzykami i zespołami. Zapraszana jest do przygotowania i wykonania recytatywów w operach barokowych i klasycznych przez teatry w kraju i za granicą. Ma na swoim koncie nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe. Występuje również jako pianistka. Akompaniuje śpiewakom w koncertach arii operowych i pieśni. W jej poszukiwaniach muzycznych znaczące miejsce ma muzyka polska okresu przed Chopinem. Przygotowała szereg koncertów z pieśniami i piosenkami staropolskimi oraz monograficzne koncerty z pieśniami M.K Ogińskiego, A.Radziwiłła i J. Elsnera. Uczestniczyła w pierwszym współczesnym wykonaniu niedawno odnalezionych pieśni Karla Loewe.Pod jej kierownictwem wykonano w roku 2002 w wersji kameralnej fragmenty opery "Faust" Antoniego Radziwiłła na festiwalu w Antoninie. W następnym roku zaprezentowała ze współpracownikami także podczas Międzynarodowego Festiwalu "Chopin w barwach jesieni" w Antoninie swój program zatytułowany "W salonie u skiecia Antoniego". W 2005 przygotowała muzycznie i poprowadziła spektakl "Livietta e Tracollo"G.Pergolesiego w reżyserii J.Stokalskiej . Jest prezesem fundacji na rzecz rozwijania muzykalności Polaków "Muzyka jest dla wszystkich" |
Mateusz Szmyt  Urodził się w 1978 roku w Poznaniu. W wieku 7 lat rozpoczął naukę gry na wiolonczeli. W roku 2002 uzyskał dyplom z wyróżnieniem Warszawskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Tomasza Strahla. W roku 2005 ukończył z wyróżnieniem prestiżowe studia o profilu solistycznym u prof. Petera Bucka w Hochschule für Musik w Stuttgarcie. Koncertuje w kraju i za granicą. Jest laureatem I nagrody na XIV Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej w Łodzi. Otrzymał stypendia naukowe i twórcze Ministra Kultury. Był także stypendystą fundacji The Harold Wyam Wingate oraz DAAD. Dokonał licznych prawykonań oraz nagrań dla NDR3, Programu 2 i 3 Polskiego Radia, a także TVP1 i TVP2. W roku bieżącym był koncertmistrzem Opery Szczecińskiej. Do góry |
| ............................................................................................................................................................................................ |
| Strona opracowana przez ClassicWebSite. Kopiowanie zastrzeżone, Polska, Poznań 2007. |