Wielkopolskie Centrum Chopinowskie

............................................................................................................................................................................................

XXVIII Międzynarodowy Festiwal
CHOPIN W BARWACH JESIENI
Antonin 2009

11,17 - 20/09, 25/10 2009

Stowarzyszenie "Wielkopolskie Centrum Chopinowskie - Antonin" w Ostrowie Wielkopolskim

............................................................................................................................................................................................

(Powrót)

............................KONCERT z DNIA 19 WRZEŚNIA, godz. 22:00, PROGRAM oraz WYKONAWCY..............................

Eri Iwamoto

Urodziła się w Nara w Japonii. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 3 lat. Jest absolwentką Uniwersytetu Soai w Osace, Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Hochschule der Künste w Bernie i Conservatoire de Musique de Genéve. W 2007 roku otrzymała Dyplom Solisty Akademii Muzycznej w Bazylei w Szwajcarii.
        W 2001 roku otrzymała Grand Prix na IX Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Miłosza Magina w Paryżu, a w 2005 roku nagrodę za najlepsze wykonanie utworu Karola Szymanowskiego na VI Międzynarodowym Konkursie im. Karola Szymanowskiego w Łodzi.
        Koncertuje we Włoszech, Francji, Szwajcarii, Portugalii, Polsce i Japonii. Występowała na "Yehudi Menuhin Festival" w Gstaad w Szwajcarii, "Viana do Castelo Music Festival" w Portugalii, "Schubert Festival" we Włoszech oraz na Festiwalu "Lato z Chopinem" w Busku Zdroju.
        W 2008 roku nagrała płytę z utworami Karola Szymanowskiego wydaną przez Acte Préalable. Jej pedagogami byli: Barbara Hesse-Bukowska, Maciej Piotrowski, Virginio Pavarana, Filippo Gamba, Tomasz Herbut, Sumiko Tsujimoto, Kumiko Hata. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich Piotra Anderszewskiego, Andrzeja Jasińskiego i Fou Ts'onga.

Konrad Bukowian

W 2002 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie profesorów Kazimierza Michalika i Andrzeja Bauera.
W 2005 roku otrzymał Dyplom Solisty Akademii Muzycznej w Bazylei w Szwajcarii, gdzie odbył trzyletnie studia pod kierunkiem Ivana Monighettiego. W 2007 ukończył z wyróżnieniem podyplomowy kurs muzyki kameralnej w Konserwatorium Muzycznym w Genewie.
Jest laureatem konkursów muzycznych, m.in.: Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego, Konkursu Szwajcarskiego Towarzystwa Muzycznego, Ogólnopolskiego Konkursu Wiolonczelowego im. D.Danczowskiego. Był wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury oraz Rządu Szwajcarii. Występował w Szwajcarii, Japonii, Francji, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Hiszpanii, Portugalii, Rosji oraz Singapurze. Do znaczniejszych osiągnięć należą: udział w festiwalu muzyki wiolonczelowej "Viva Cello" w Liestal w Szwajcarii, występ na "Kyoto International Music Festival", "Viana do Castelo International Music Festival" w Portugalii. W 2005 wykonał w Bazylei z Sinfonieorchester Basel "Concerto per Viola" Krzysztofa Pendereckiego, a w 2007 roku wystapił na "Yehudi Menuhin Festival" w Gstaad w Szwajcarii.
Obecnie pracuje na stanowisku zastępcy lidera w Orkiestrze "Sinfonia Varsovia".

Cyprien Katsaris

Pianista i kompozytor pochodzenia francusko-cypryjskiego urodził się 5 maja 1951 w Marsylii. Z fortepianem po raz pierwszy zetknął się w wieku lat czterech w Kamerunie, gdzie spędzał dzieciństwo. Jego pierwszą nauczycielką była Marie-Gabrielle Louwerse. Ukończył Konserwatorium w Paryżu, gdzie pobierał nauki w klasie fortepianu u Aline van Barentzen i Monique de la Bruchollerie (Pierwsza Nagroda w klasie Fortepianu, 1969) oraz muzyki kameralnej u René Leroy i Jean Hubeau (Pierwsza Nagroda, 1970); został zwycięzcą międzynarodowego konkursu Young Interpreters Rostrum-UNESCO (Bratysława, 1977), Pierwszej Nagrody Międzynarodowego Konkursu Cziffra (Wersal, 1974) a w 1972 r. był jedynym muzykiem z Europy zachodniej uhonorowanym nagrodą podczas Międzynarodowego Konkursu zorganizowanego przez Królową Belgii Elżbietę. Otrzymał również Nagrodę Fundacji Alberta Roussela (Paryż, 1970) oraz Fundacji Alexa de Vriesa (Antwerpia, 1972).
Pierwszy raz wystąpił publicznie

podczas koncertu w Paryżu, w Théâtre des Champs-Elysées 8 maja 1966 jako "rycerz" konkursu młodzieżowego "Królestwo Muzyki"; wykonywał Fantazję Węgierską Franza Liszta z Orchestre Symphonique d'Ile-de-France dyrygowaną przez René-Pierre Chouteau. W trakcie swojej międzynarodowej kariery występował z najwspanialszymi orkiestrami świata, m.in.: Orkiestą Filharmonii Berlińskiej, Orkiestrą Filadelfijską, Cleveland Orchestra, National Symphony Orchestra Washington DC, Detroit Symphony, Orchestre Symphonique de Montréal, Toronto Symphony, The Philharmonia (Londyn), Orkiestrą Symfoniczną Miasta Birmingham, The Royal Concertgebouw Orchestra (Amsterdam), Leipzig Gewandhaus Orchestra, NHK Symphony Orchestra (Tokyo), Japońską Orkiestrą Filharmoniczną, Moskiewską Orkiestrą Filharmoniczną, Orchestre de la Suisse Romande, Chamber Orchestra of Europe a także Orkiestrą Filharmoniczną Miasta Meksyk; z tą ostatnią wystąpił jako solista podczas koncertu inauguracyjnego (1978) oraz jej pierwszego tournee.
        Współpracował z tak znanymi dyrygentami jak Leonard Bernstein, Eugene Ormandy, Mstislav Rostropovich, Sir Simon Rattle, Kurt Masur, Christoph von Dohnanyi, Charles Dutoit, Antal Dorati, Ivan Fischer, Eliahu Inbal, Nikolaus Harnoncourt, Kent Nagano, James Conlon, Sir Charles Mackerras, Rudolf Barshai, Sandor Végh, Vladimir Fedoseyev i Karl Münchinger, który osobiście zaprosił Katsarisa, by z Orkiestrą Kameralną Stuttgartu wykonał Koncert d-moll Haydna podczas koncertu pożegnalnego mistrza w 1986 r. Katsaris nagrał wiele płyt dla wytwórni Teldec (Grand Prix du Disque Frédéric Chopin, Warszawa 1985; Grand Prix du Disque Franz Liszt, Budapeszt 1984 i 1989; nagroda British Music Retailer's Association's, 1986; Płyta Roku 1984 w Niemczech za IX Symfonię Beethovena/Liszta), Sony Classical, EMI, Deutsche Grammophon, BMG-RCA, Decca, Pavane; obecnie promuje muzykę nagrywaną pod własną marką - Piano 21. W dyskografii artysty znalazły się dzieła solowe większości wielkich mistrzów a także utwory na fortepian i orkiestrę: m.in. Koncerty Bacha z Orkiestrą Kameralną im. Franza Liszta, II Koncert Brahmsa z The Philharmonia (Londyn) pod batutą Eliahu Inbala, obydwa Koncerty Mendelssohna pod Kurtem Masurem z Leipzig Gewandhaus Orchestra (której kierownikiem muzycznym był sam Mendelssohn), oraz wszystkie Koncerty Mozarta nagrane na żywo podczas występów z Yoon K. Lee i Salzburger Kammerphilharmonie w Salzburgu i Wiedniu.
        Poza repertuarem standardowym, Cyprien Katsaris nagrał światowe premiery dzieł od dawna zaginionych, m.in. Koncertu w stylu węgierskim Liszta/Czajkowskiego z Eugene Ormandy i Orkiestrą Filadelfijską, aranżację na fortepian baletu Beethovena The Creatures of Prometheus, napisaną przez samego kompozytora oraz pierwotną wersję na fortepian Das Lied von der Erde Gustava Mahlera z Brigitte Fassbaender (mezzo-sopran) i Thomasem Moserem (tenor). Oprócz występów solowych, Katsaris założył Katsaris Piano Quintet, entuzjastycznie przyjęty przez prasę i publiczność obydwu Ameryk, Europy i Japonii. W 1992 r., japońska telewizja NHK nagrała z Cyprienem Katsarisem serię trzynastu odcinków programu o Fryderyku Chopinie, na który złożyły się zajęcia i wykonania. 17 października 1999, publiczność nowojorska zgotowała Katsarisowi owację na stojąco w Carnegie Hall po recitalu, który artysta poświęcił Fryderykowi Chopinowi w dniu 150. rocznicy śmierci. Koncert ten został zarejestrowany (w wersji audio i video) i pojawił się na płytach wytwórni Piano 21.
        Filmy z wykonaniami muzyki granej przez Cypriena Katsarisa na żywo nagrało dwóch słynnych reżyserów filmowych: Claude Chabrol i zdobywca Oskara, François Reichenbach. Katsaris był członkiem jury konkursów międzynarodowych: Chopinowskiego (Warszawa, 1990), Lisztowskiego (Utrecht, 1996), Nagrody Vendôme (Paryż, 2000) oraz konkursu Marguerite Long-Jacques Thibaud-Ville de Paris (2001). Artysta prowadził ponadto kursy mistrzowskie w Mannes College of Music w New York City, na Uniwersytecie w Toronto, w Salzburg Mozarteum, Akademii Sztuki Meksyku, Akademii Sztuk Scenicznych w Hong-Kongu oraz w Konserwatorium Królewskim w Hadze. W 1977 r. Katsaris został mianowany Dyrektorem Artystycznym Międzynarodowego Festiwalu w Echternach (Luksemburg). W uznaniu dla dokonań artysty, uhonorowano go i odznaczono Orderem Kawalerskim Zasług dla Kamerunu (1975), medalem Artysta UNESCO na rzecz Pokoju (1997), Orderem Kawalerskim Umiejętności (Francja, 2000). Otrzymał również Vermeil Medal of the City of Paris (2001).

Aleksander Korsantia

Urodził się w Tbilisi w 1975 roku. Edukację muzyczną rozpoczął bardzo wcześnie, najpierw pod kierunkiem mamy- pianistki Svetlane Korsantia, następnie u cenionego nauczyciela gry fortepianowej w Gruzji Tengiza Amiredijbi.
        W roku 1992 młody pianista przeniósł się wraz z rodziną do USA, gdzie zaczął pracować w znanej szkole pianistycznej przy Indiana University. Obecnie jest profesorem w klasie fortepianu New England Conservatory of Music w Bostonie, w stanie Massachusetts. Jego karierę pianistyczną znaczą między innymi: I nagroda i Złoty Medal zdobyte na konkursie Artur Rubinstein International Piano Master Competition w Tel Awiwie w roku 1995 oraz I nagroda uzyskana w Sydney International Piano Competition w roku 1988-ym.
         Pianista występuje w prestiżowych salach koncertowych całego świata, z renomowanymi orkiestrami prowadzonymi przez wybitnych dyrygentów, u boku takich sław jak m.in.:Valery Gergiev, Christoph Eschenbach, Paavo Jarvi, Gianandrea Noseda, Yuri Bashmet, Uri Temirkanov, Vadim Repin, Sakari Oramo, "The Jeruzalem Quartet". Uczestniczył w wielkim tournee koncertowym po Stanach Zjednoczonych ze znanym wiolonczelistą Wadimem Repinem. Uświetniał swoimi występami największe festiwale muzyczne: White Nights Festiwal w St. Petersburgu, Stresa Festiwal we Włoszech, Gilmore Festiwal, I Międzynarodowy "Rubinstein Piano Festiwal" w Łodzi, także święta muzyki w Newport, Tangelwood i Vancouver. Artyście akompaniowały orkiestry symfoniczne obu Ameryk, Europy i Azji, wśród nich: The Izrael Philharmonic Orchestra, Chicago Symphony Orchestra, Czech Philharmonic Orchestra, Georgian State Orchestra, Quebek City Symphony Orchestra, Moscov Symphony Orchestra, ST. Petersburg Philharmonic, Kirov Orchestra i inne. W Polsce występował trzykrotnie ( 2007, 2008 i 2009 ) na zaproszenie Międzynarodowej Fundacji Muzycznej im. Artura Rubinsteina w Łodzi i w Warszawie, ostatnio 26 lutego b.r. w Salach Redutowych Opery Narodowej z koncertem charytatywnym na rzecz utalentowanych muzycznie dzieci gruzińskich. Aleksander Korsantia wszędzie zdobywa poklask publiczności i uznanie krytyki. Jego interpretacje, pełne emocji i zawsze zachowujące indywidualność, przykuwają uwagę słuchacza uwodząc go mistycznym pięknem i głębią wyrazu.
        Jego wspaniałą grę charakteryzują cytowane poniżej wypowiedzi recenzentów prasy światowej: "Przejrzysta technika pianisty, bogaty zróżnicowany dźwięk-okazały się szczególnie przydatne w zagranym w oszałamiającym tempie finale". "Wykorzystując w pełni dynamikę instrumentu, uwydatniając piękny i delikatny dźwięk, pianista autentycznie porwał publiczność."
         W roku 1999, za zasługi w dziedzinie sztuki, artysta otrzymał Medal Honoru, jedno z najbardziej prestiżowych gruzińskich odznaczeń, nadane mu przez ówczesnego prezydenta Gruzji Eduarda Szevardnadze.

Jan Nowicki

Urodził się 5 listopada 1939 w miasteczku Kowal na Pojezierzu Gostyńskim. W latach 1958-60 studiował w PWSTiF w Łodzi, jednak nie ukończył tych studiów, w zamian wybierając studia aktorskie na PWST w Krakowie, gdzie zrobił dyplom w 1964 roku.
        W tymże roku nastąpił też jego debiut teatralny w Teatrze Starym, z którym związany jest do dziś, oraz filmowy, w obrazie Aleksandra Forda "Pierwszy dzień wolności". Już rok później otrzymał angaż w "Popiołach" Andrzeja Wajdy (1965), dwa lata później z kolei zagrał w "Barierze" Jerzego Skolimowskiego (1966).
        Dorobek artystyczny Nowickiego jest imponujący zarówno w wymiarze jakościowym, jak i ilościowym, dlatego trudno uniknąć wymieniania niemalże rok po roku produkcji, czy przedstawień teatralnych, w których brał udział. W 1969 roku wystąpił w roli Kettlinga w ekranizacji "Pana Wołodyjowskiego" w reżyserii Jerzego Hoffmana. W 1970 wystąpił u Andrzeja Kondratiuka ("Dziura w ziemi"), Henryka Kluby (serial "Doktor Ewa") i Krzysztofa Zanussiego ("Życie rodzinne"). Grał u Andrzeja Żuławskiego ("Trzecia część nocy" 1971), Romana Załuskiego ("Anatomia miłości" 1972) oraz u Wojciecha Jerzego Hasa (jedna z głównych ról w "Sanatorium pod klepsydrą", obok Gustawa Holoubka 1973). Lata 70-te przyniosły aktorowi największą popularność i uznanie. Wówczas to rozpoczęła się jego współpraca z przyszłą żoną aktora, reżyserką Mártą Mészáros ("One dwie" 1977, "Jak to w domu" 1978, "Po drodze" 1979 z Beatą Tyszkiewcz; także współscenariusz razem z Markiem Piwowskim). W 1978 roku po raz kolejny spotkał się z Krzysztofem Zanussim, kreując u niego główną rolę Tomasza Piątka w "Spirali", w 1979 zagrał w słynnych "Zmorach Wojciecha Marczewskiego, a w 1979 wystąpił w serialu TV w reżyserii Andrzeja Wajdy i Edwarda Kłosińskiego "Z biegiem lat, z biegiem dni". W 1982 roku wcielił się w rolę tytułowego "Wielkiego Szu", szulera karcianego w filmie Sylwestra Chęcińskiego (Złota Kaczka). W 1985 wystąpił w "Dziewczętach z Nowolipek" Barbary Sass, rok później w jednej z głównych ról w "Magnacie" Filipa Bajona.
        W latach 90-tych spadła nieco aktywność filmowa aktora. Powrócił do współpracy z Sass w "Pajęczarkach" (1992) oraz z Filipem Bajonem w "Poznaniu 56" (1996), wystąpił u Juliusza Machulskiego w serialu "Matki, żony i kochanki" (1995 i 1998), u Jacka Bromskiego w znanej komedii "Dzieci i ryby" (1996) oraz u Jana Jakuba Kolskiego w "Historii kina w Popielawach" (1998). Zagrał w popularnym filmie "Młode wilki" (1995, sequel w 1997), kilkakrotnie też wystąpił w reżyserskich próbach Olafa Lubaszenki ("Sztos" 1997, "E=mc?" 2002). W 1999 roku wystąpił m.in. właśnie obok Olafa Lubaszenki w głośnym filmie Márty Mészáros "Córy szczęścia". W 2001 roku ponownie zagrał u Filipa Bajona w "Przedwiośniu". W latach 2001 i 2003 kreował jedną z głównych postaci serialu "Zostać miss". W 2004 roku zagrał w "Tulipanach" Jacka Borcucha, ostatnio można go oglądać w serialu TV "Magda M." (2007). Wśród wielu znamienitych kreacji teatralnych, dla orientacji co do ich przekroju wymienić można chociażby takie, jak: rola Artura w "Tangu" Mrożka (1965), Mikołaja Stawrogina w "Biesach" Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy (1971), Józefa K. W "Procesie" Kafki w reżyserii Jerzego Jarockiego (1973, były pedagog aktora), Wielkiego Księcia w "Nocy Listopadowej" Wyspiańskiego w reżyserii Wajdy (1974), czy wreszcie rola Rogożyna w "Nastazji Filipownej" (wg "Idioty" Dostojewskiego) w reżyserii Wajdy (1977).

Nikodem Wojciechowski

urodził się 5 września 1991roku w Poznaniu. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w siódmym roku życia w Zespole Szkół Muzycznych w Poznaniu. Obecnie jest uczniem VI klasy Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia im. H. Wieniawskiego tzw. "Szkoły Talentów" w Poznaniu. Kształci się pod kierunkiem prof. Alicji Kledzik.
        Od najmłodszych lat bierze udział w konkursach krajowych i zagranicznych, których jest laureatem, zdobywcą czołowych miejsc i nagród: II nagrody na XVI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. J.S. Bacha (Gorzów Wielkopolski, 2002); Grand Prix, I miejsca i Nagrody Specjalnej na Konkursie dla Młodych Pianistów O Laur Paderewskiego (Kraków, 2002); I nagrody na VII Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. I.J. Paderewskiego (Kartuzy, 2003); I nagrody na V Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. I.J. Paderewskiego (Piotrków Trybunalski, 2003); II nagrody na Polsko-Niemieckim Turnieju Pianistycznym im. H. Czerny-Stefańskiej (Żagań, 2004); II nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym dla Młodych Pianistów (Narwa, Estonia, 2004); III nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Chopin dla najmłodszych (Antonin, 2005, 2008); III nagrody na III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym dla Dzieci (Jelenia Góra, 2005); I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. L. Stefańskiego i H. Czerny-Stefańskiej (Płock, 2004, 2006); I Premio Assoluto na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym (Racconigi, Włochy, 2006); VI nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina (Warszawa, 2007); Laureat Estrady Młodych 42. Festiwalu Pianistyki Polskiej (Słupsk, 2008).
        Nikodem Wojciechowski wystąpił z recitalem na XXI Ogólnopolskim Festiwalu Tydzień Talentów (Tarnów, 2003), VI Rosyjsko-Polskim Festiwalu Muzyki Klasycznej Dziecięca Akademia Muzyki (Moskwa, 2008).
Uczestniczył w kursach mistrzowskich w Luksemburgu (D. Blumenthal), Nevada City w USA (J. Perry), Zakopanem (J. Stompel, W. Wojtal), Dusznikach Zdroju (J. Soriano, T. Ungar). Występował z recitalami w ważniejszych centrach muzycznych Polski, w Luksemburgu, USA, Wielkiej Brytanii i Rosji.
        Pianista jest wielokrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji Porozumienie bez Barier", Marszałka Województwa Wielkopolskiego, Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci.

............................................................................................................................................................................................