............................................................................................................................................................................................

XXVII Międzynarodowy Festiwal CHOPIN W BARWACH JESIENI Antonin 2008
12, 18 - 21 września 2008

Stowarzyszenie "Wielkopolskie Centrum Chopinowskie - Antonin" w Ostrowie Wielkopolskim

............................................................................................................................................................................................

(Powrót)

............................KONCERT z DNIA 20 WRZEŚNIA, godz. 18:00, PROGRAM oraz WYKONAWCY..............................

Krzysztof Pełech Jest jednym z najaktywniejszych muzyków młodego pokolenia. Wykonuje średnio około 60 koncertów rocznie (recitale, koncerty kameralne, a także w charakterze solisty z towarzyszeniem orkiestr). Współpracował z czołowymi orkiestrami w Polsce i za granicą. Występował m.in. dwukrotnie w Filharmonii Berlińskiej z "Berlińską Orkiestrą Festiwalową". Koncertował niemal we wszystkich krajach europejskich, w USA, Brazylii, Południowej Afryce, a także w Egipcie, Turcji, Singapurze, Indonezji, Malezji, Tajlandii, Argentynie i Chile. Uczestniczył wielokrotnie w prestiżowych festiwalach muzycznych o międzynarodowym zasięgu. Jest zapraszany do współpracy z wybitnymi kompozytorami i gitarzystami (Jorge Morel, Jorge Cardoso, Tommy Emmanuel).         Krzysztof Pełech brał udział w ponad dwudziestu konkursach krajowych i międzynarodowych (m.in. Hiszpania, Francja, USA), będąc laureatem szesnastu z nich. W ankiecie "Gitarowy Top" ogłoszonej przez magazyn "Gitara i Bas" został trzykrotnie wybrany najlepszym polskim gitarzystą klasycznym. Dotychczas nagrał 13 płyt w Polsce, Anglii, Czechach, Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Jest jednym z pomysłodawców i dyrektorem artystycznym odbywającego się od 1998 roku Międzynarodowego Festiwalu Gitarowego Gitara+ we Wrocławiu, a także inicjatorem i szefem artystycznym "Letniego Kursu Gitary" w Krzyżowej. Jest współzałożycielem Wrocławskiego Towarzystwa Gitarowego. W latach 1995 - 2000 był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Od 2005 Krzysztof Pełech prowadzi klasę gitary w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Piotr Rangno Ukończył wrocławską Akademię Muzyczną. Jest on laureatem licznych konkursów akordeonowych, m.in. Międzynarodowego Konkursu Akordeonowego w Castelfidardo we Włoszech.         Koncertuje regularnie jako solista i w różnych zespołach kameralnych, w znanych salach koncertowych całej Europy, m.in. w Concertgebouw w Amsterdamie oraz w najstarszej wolno stojącej sali koncertowej w Europie "Il Bagno" w Steinfurcie (Niemcy). Ma w swym dorobku nagrania radiowe i telewizyjne oraz pięciu płyt kompaktowych.         W 2008 roku Piotr Rangno ma wystąpić na kilku znanych festiwalach europejskich, m.in. "Chopiniana" w Warszawie, "Carinthischer Sommer" w Austrii, "Boswiler Sommer" w Szwajcarii.

Mazurtango - dlaczego?  Notka do repertuaru. Nie, Chopin nie napisał żadnego tanga, a Buenos Aires nie jest też stolicą Polski! Istnieje jednak coś, co łączy muzykę tych dwóch geograficznie tak bardzo oddalonych od siebie krajów: polskie mazurki i argentyńskie tanga są pełne uczucia i tęsknoty, melancholii i namiętności, czasem romantyczne i wzruszające, a czasem banalne, radosne i pełne wigoru, nierzadko dramatyczne lub nawet tragiczne muzyka płynąca z głębi duszy i odzwierciedlająca ludzkie losy. Fryderyk Chopin jako pierwszy nadał muzyce ludowej swego kraju światową rangę i dzięki niezwykle nowatorskiemu i subtelnemu stylowi swych kompozycji wprowadził polskie tańce na wyżyny sztuki. "Czyż nie istniały w Polsce od dawna już dwa różne rodzaje muzyki - ta z wyższych sfer, której smak kształcony był przez mistrzów z Wiednia i Wenecji, oraz ta z lasów i stepów, jezior, pól i tak Chopin zbliżył je ku sobie. W jego brzmieniach oddychały one już wspólnie". ( Kurt Pahlen ) Także inne kraje miały swoich "Chopinów", którzy wprowadzili tańce narodowe do sal koncertowych. Argentyński "Król Tanga" Astor Piazzolla był w dwudziestym wieku jednym z bardziej znaczących kompozytorów w tym względzie. Tango nuevo - jak sam Piazzolla nazywał swoją muzykę - nie jest jednak tylko zwykłym tangiem lecz "cały globus muzyczny wydaje mieścić się w tym śpiewającym płucu ( tj. bandoneonie Piazzolli ). Smutek żydowskich pieśni miesza się tu z brzdąkaniem kawiarnianego pianina, tańce Węgrów z delikatnością Mozarta, sztuka fugi z rytmami Afryki". (Paul Badde) Chopin i Piazzolla byli podobnymi typami kompozytorów, którzy nie tylko interpretowali swe własne dzieła, lecz także chętnie improwizowali. Obaj byli mistrzami małej formy i obaj studiowali namiętnie polifoniczną muzykę Bacha, który był ich wielkim wzorem. Podziw Chopina dla niemieckiego kantora jest powszechnie znany, natomiast mało kto wie, że również Piazzolla był wielkim fanem Bacha. Kiedy młody Astor otrzymał od ojca swój pierwszy bandoneon, to wcale nie chciał grać na nim tanga, ale ćwiczył bachowskie "Das Wohltemperierte Klavier"! Zarówno Chopin, jak i Piazzolla spędzili dużą część życia z dala od swych krajów ojczystych, gdzie ubiegali sie o szersze uznanie dla swej awangardowej sztuki. Kluczowym miastem w życiu i karierze obu kompozytorów był Paryż. To właśnie w byłej kulturalnej stolicy świata obaj sporo koncertowali i to tutaj powstało wiele ważnych kompozycji. Między innymi większość mazurków nie powstała - jak się powszechnie mniema - ani w Żelazowej Woli ani w Warszawie, lecz "Sous le ciel de Paris" (Pod niebem Paryża). Także Historia Tanga Piazzolli została skomponowana i wydana w Paryżu. Tańce komponowane przez Chopina i Piazzollę nie były muzyką przeznaczoną do fizycznego tańca (Chopin zabraniał wręcz tańczyć swoich walców, polonezów i mazurków) lecz były to jak gdyby muzyczne poematy, które miały roztańczyć duszę, a nie ciało. "Jeden tańczy w butach, a drugi w duszy" stwierdził kiedyś jakiś poeta. Rzeczywiście mało jest na świecie muzyki, która potrafiłaby w tak bezpośredni sposób poruszyć ludzkie serca - zarówno znawców jak i laików - tak jak ta. Mało jest też muzyki, która byłaby tak prosta a zarazem tak wyrafinowana, tak tradycyjna i tak współczesna, poważna a równocześnie tak rozrywkowa. Gitara i akordeon to dwa instrumenty, które wywodzą się bezpośrednio z muzyki ludowej. Są to też dwa bardzo intymne instrumenty, które trzyma się na kolanach i tuli w ramionach. Wydają się być one szczególnie kompetentne, jeśli chodzi o muzykę, która tak jak w przypadku Chopina i Piazzolli nazywana bywa "poezją uczuć", a której korzenie znajdują się w folklorze. Gitara i akordeon znajdują coraz szersze zastosowanie nie tylko w tzw. muzyce świata, lecz również w muzyce współczesnej oraz w jazzie. Nadzwyczaj szerokie spektrum dynamiczne obu instrumentów, ich wirtuozowski potencjał, jak również niezwykłe bogactwo środków wyrazu sprawiają, że duet ten jest tak interesujący i wszechstronny. Komentarz: Piotr Rangno

............................................................................................................................................................................................

Strona opracowana przez  ClassicWebSite. Kopiowanie zastrzeżone, Polska, Poznań 2007.